Van trouwring naar eenzame opsluiting

Nadat ik me de afgelopen weken heb opgesloten achter het wereld wijdse web om alle prachtige sieraden een voor een te downloaden en vervolgens weer up te loaden naar rockabillystyle.nl, ben ik natuurlijk nog lang niet klaar.

Waar men met dropshipping of wholesale of reseller of dealers werkt, is het meest logisch dat je een bestand kan overzetten en hup klaar is Kees. Hier gaat het anders.

Hi Octane is een klein studiootje in Hawaii waar Brad en Alicia samen de ringen, armbanden, oorbellen, manchetknopen, etc. ontwerpen die ik van Hi Octane mag verkopen in Nederland.
Dit gaat allemaal op bestelling en alle sieraden worden een voor een door hen zelf gemaakt met de verloren was methode.
Ieder ring wordt apart gegoten en de ringen zijn dan ook bijzonder zwaar en massief.

Geen goedkope aliespresso of andere plastic meuk of china hap maar degelijk handwerk.

Op hun eigen website staan een paar dealers buiten de USA die volgens de site, ook deze sieraden verkopen. Ik kon ze niet vinden.

Omdat ik op zoek was naar een ring met een autoafbeelding of in de vorm van een auto, kwam ik dus in Hawaii terecht.
Daar vond ik deze Crestline  en gezien mijn superman een 54ford customline bezit, en de Crestline dezelfde grill en model heeft als de customline, moest ik die gewoon kopen.

Compleet enthousiast en lyrisch van de echt fantastisch mooie ring, begon het te broeien om deze beauty's in Nederland/ Europa te gaan verkopen.  Ik had met het bestellen van de ring al een paar keer contact gehad met Alicia omdat ik twijfelde over de Crestline of de shoebox en over de maat.
Tijdens deze mails bevestigde ze de indruk dat ze inderdaad alleen kwaliteit leveren en met de klant meedenken. Zonodig aanpassingen aan het model willen maken of een geheel eigen ontwerp voor je maken. Vakkundig, gezellig, en vooral lekker normaal. (net fan dat oer t hynder tilde omheach fallen gedoch).

Nadat man en ik getrouwd en wel, met de Crestline ring en mijn stomme ananasring als statement dat je geen ringen hoeft om te trouwen en dus dan maar de grootste en meest brute ringen omdoet die je kan vinden..., terug van honeymoon, besloot ik om mijn idee gestalte te geven en gaan met die banaan. Die sieraden zijn gewoon zo mooi, dat moeten ze niet alleen in Amerika hebben, al heb je daar wel meer Amerikaanse auto's, duh!

Op dit moment ben ik bezig om alle produktomschrijvingen een beetje minder Amerikaans te maken en wat meer achtergrond over de auto's te verzamelen en leuke filmpjes erbij plaatsen.

Het leukst zou het zijn als de bestellers, klanten, gasten, gearheads, fans, freaks, car lovers, hillbilly's en vetkuiven  een foto of filmpje van hun eigen auto sturen zodat ik die bij de ringen kan plaatsen. Van de Rockabilly meetings heb ik natuurlijk wel ladingen foto's maar het is toch leuker als je eigen wagen afgebeeld staat naast je bestelling, dat geeft toch net wat meer leven aan een review dan , mooi, prachtig, ben er blij mee, ook al ben ik daar natuurlijk ook erg blij mee!

Hieronder vast een voorproefje van opsluiting deel twee om de website nog vetter te maken.
En uiteraard beter vindbaar zodat ik de ringen voor jullie kan bestellen. (of hangers, buckles, manchetknopen, oorbellen, trouwringen en binnenkort wellicht originele rockabilly clothing and stuff.

1950 Chevy Grill Truck Ring  -  Rockabilly Style

  

Dream on

Terwijl ik de afgelopen weken druk was met planning en voorbereiding van het trouwfeest, was man alweer in zijn dromen aan het klussen aan onze toekomst, ooit, in Duitsland.  Bij een trouwerij hoort een huwelijksreis en omdat we eigenlijk al een jaar niet samen weg waren geweest, voor ons ook een noodzakelijke reis. Man had dus al was huisjes gespot in de regio waar we vakantie gingen vieren en met de camera in de aanslag gingen we ouderwets op pad. Huis nummer een was een van de 11 miljoen leegstaande huizen in Duitsland, gelukkig keus genoeg.

Een proefritje van 2000 kilometer leerde dat de nieuwe auto nogal wat olie nam en rare bijgeluiden maakte.

Dat niet alle huizen op internet te vinden zijn is erg jammer, dit huis stond om de hoek bij het eerste en was een stekje waar we ons meteen helemaal op ons gemak voelden, niet te vinden helaas. De ligging, ruimte en tuin zou net  aan de wensen kunnen voldoen, maar zonder prijs en gegevens over koop of sloop erg lastig om in te schatten of we er werkelijk iets mee kunnen.

Nog geen kilometer verderop in een bocht stond alweer een giga pand met grote tuin en werelds uitzicht, ook deze was niet te traceren op het net.

Een paar dagen later reden we wat rond en vanuit mijn ooghoek zag ik dit huis! In een dalletje met een giga grundstuck, de deur was geforceerd en binnen was alles eruit gesloopt.

Dit pand stond op een 150 meter er van af, ook leeg, en daarachter een schietvereniging. In de hoop dat de eigenaar van de schietvereniging ons meer kon vertellen over het leegstaande pand, hebben we er wat rondgewandeld en gezocht om een teken van leven. Helaas hebben we niemand kunnen vinden en bedachten om in het volgende dorp om informatie te gaan zoeken.

Doorgereden naar Stolberg, als de vakwerkhuisen wat onderhouden zijn en hier en daar een bloemetje, krijg je een idee hoe we het plaatje voor ons zien. Een beetje verbouwen vinden we leuk en dit soort huizen zijn met natuurlijke materialen uit de omgeving gemaakt, wat betekent dat het niet idioot duur hoeft te zijn, maar wel duurzaam.

Hier word je toch helemaal blij van?

Ook het (zoveelste) stationsgebouw stond leeg, geen makelaar te vinden, een dorp vol bejaarden, het hele dorp is na de Wende schitterend opgeknapt en onderhouden. Het schijnt het geboortedorp van Juliana van Stolberg te zijn, de moeder van Willem van Oranje. (deja-vu, kwamen we die niet al eens  tegen in Vianden?) En kwamen we niet op onze eerste vakantiedag op zoek naar wat eten een clubgenoot van vrienden van ons tegen die uitbater van een hotel verderop was? De wereld is klein, echt klein. En Duitsland met 11 miljoen lege huizen ligt om de hoek. Per dag vertrekken 395 Nederlanders uit kil, koud, verhard en hufterig Holland om onder andere in Duitsland ( en scandinavie als goede tweede) in rust en respect met mens en natuur te gaan wonen.In Stolberg vonden we wel iets anders, iets waar we helamaal niet naar zochten. Twee vakwerkhuisjes in redelijke staat, midden in de straat, zonder grond. Maar wel leuk als uitvalsbasis om gericht te gaan zoeken naar ons droomhuis en de lokale bevolking te leren kennen. Misschien, heel misschien gaan we een bod doen en onze volgende vakanties daar doorbrengen. Van de buren zullen we geen last hebben en het massatoerisme is ver te zoeken, maar oh oh wat een schitterend dorp! Op een paar kilometer van de Harz en Thuringen, tussen paradijselijke steden als Quedlinburg en Wernigerode, ski- gebied op rij-afstand..... Wauw! En dat op 4 uur rijden van thuis. Het huis in het dalletje lag om 18.00 uur al volledig in de schaduw en ik wil toch echt, later als ik groot ben, de zon in mijn grote achtertuin zien ondergaan met heuvels en bos en beekje en koeien in de verte.

Het eten midden in de vrije natuur, een uur nagenieten in het zonnetje zonder een mens te zien, dat is genieten met een grote G. En dan behalve een tas boodschappen, een dolk en een brandertje bedenken waar je de sla in gaat doen? Toppunt van recyclen. Voor navigatie en internet om huizen te lokaliseren moesten we het een en ander aanschaffen in de grote Markt waar je nog net niet gek wordt als je tussen de overload van te veel van hetzelfde niet weet wat je moet kiezen, en heb je, wanneer je spontaan besluit te gaan picknicken,  twee niet stuk te krijgen plastic verpakkingen in je auto liggen die prima dienst doen als slabakje. Nee ik ben Toch Niet Gek.

Nomnom, en wie heeft bestek nodig, als je een stuk schwarzwalder schinken of een broodje gebruikt om je vingers niet te verbranden? We hebben de smaak weer te pakken. To be continued...

Super Oldies got married

28 mei 2014 liep ik in de kringloop tegen een trouwjurk aan, voor de grap paste ik deze en ik was verkocht. De trouwplannen lagen nog ergens op de plank en een datum was nog niet bekend. Door het enthousiasme van spontane dames die vroegen of ik ging trouwen, waarop ik zei;' tja dat is wel de bedoeling, een keer', heb ik de jurk gekocht en meegenomen. Maar ik wilde helemaal niet in een echte jurk trouwen, statig en niet kunnen bewegen, me ongemakkelijk voelen met een lange sleep en toeters en bellen, bah niks voor mij. Maar die jurk was wel geweldig. Omdat ik ook geen plek had voor de jurk en deze officieel niet gezien hoort voor de bruiloft, stalde ik deze bij mijn moeder. Uiteraard krijg je dan de vraag; ' wanneer zal het gaan gebeuren?' Waarop we lukraak een datum bedachten, het zou 15-05-15 worden. Mooie datum, precies tussen onze verjaardagen en 5 jaar nadat we elkaar voor het eerst weer tegenkwamen. Met deze datum in het achterhoofd moest er eerst nog heel veel gebeuren en lag de jurk op het logeerbed te wachten tot we zaken rondom het huis en andere toestanden konden afronden.

Eind februari was het zover, we hadden de papieren rond en konden de datum gaan vastleggen. Eerst de lokatie bespreken en de Band, dat was toch uiteindelijk het belangrijkste. De band kon...YES, echter de lokatie was bezet..... Bummer. Andere lokatie was eigenlijk geen optie. Op een afstand van 100 meter van ons huis staat een prachtige oude kerk die dienst doet als multifunctioneel centrum, een podium, een bar en officiele trouwlokatie. Dan wonen we ook nog eens in een geweldig dorp waar alle buren ook op het feest komen dus dan rest er niks dan de datum verschuiven. Dit gaf een paar extra weken om nog eens goed na te denken over de JURK. Ik zou deze alleen tijdens de ceremonie dragen en dan in de avond een rockabilly swingdress aan. Maar waarom niet de schaar in de jurk en daar een swingdress van maken? Met een moeder die coupeuse is moet dat niet heel erg moeilijk zijn. En zo ging de schaar in de jurk.

Na wat passen en meten, bijpassend jasje en handschoenen en tasje, nieuwe schoenen, fifties petticoat en bijpassende outfit voor man, waren we er 29 mei helemaal klaar voor. Precies een jaar na aanschaf van de jurk.

Het weer was dan niet zo zonnig, als het hele dorp de vlag voor je uithangt, dan schijnt het zonnetje echt wel en warm krijg je het daar ook van.

Dolle pret met fotoreportage

Vrouwen en auto's!

Mooi gefixt

En de dress was swingend!

The Surphonics hebben geweldig gespeeld en waarlijk iedereen ging uit zijn/haar dak en van jong tot oud is er geswingd en genoten. We hadden gevraagd om in kleding van 50' te komen en een vriendelijk verzoek op deze avond geen facebook. Ik heb geen mobieltje gezien en het was echt ouderwets gezellig zonder starende robots die in een andere dimensie verkeren. Het plezier van iedereen en de ontzettend leuke outfits was een grandioos kado!

Met dank aan Petra Beenhackker voor de foto's, Robert voor de auto, the Surphonics voor het super optreden, het beheer van de Bidler voor de lokatie en goede service, de plaatselijke slager die op koopavond om 5 uur de winkel sloot om voor ons de barbeque te verzorgen, de buren voor de vlaggen, en alle gasten voor het maken van deze fantastische dag!

Wil je ook een bruiloft op jouw manier en je niet gek laten maken door wat "hoort" of allerlei goedbedoelde adviezen waardoor je helemaal panisch wordt? Dan raad ik je onderstaand boekje aan, leuke tips en trouwen zoals jij dat wilt!

Trouwen en kapotte auto's = like rain on you're wedding day?

Met nog drie dagen te gaan is het echte aftellen begonnen.
Gelukkig is alles geregeld en hoeven we zelf niet zo heel veel meer te doen.
Over drie dagen gaan we dus echt trouwen.

Wow.

Tijd om alles te laten doordringen is er nog niet geweest, wat een onvoorstelbare rollercoaster waren de afgelopen jaren, maanden, weken en nu dagen.

Dat alles altijd anders gaat dan je probeert te plannen is al lang bekend, daar gaan we ons dan ook echt niet meer druk over maken.
Waar ik me wel druk over maak, is het weer!!

De weerberichten zijn niet bepaald stralend, en het idee dat ik(in mijn kort geknipte trouwjurk) moet verkleumen is niet mijn idee van de mooiste dag.


Maar als ik nu naar buiten kijk en zie dat het zonnetje al flink zijn best doet terwijl de voorspelling voor vandaag ook prut was, moeten we maar geloven dat de weermannen er gewoon geen idee van hebben, en een schietgebedje richting de weergoden doen.

Dat er twee auto's vorige week zeiden, bekijk het even lekker en we nu voor de honingmaan (wie bedenkt die stomme termen) op zijn minst een andere auto moeten aanschaffen en we dus weer druk zijn met totaal andere zaken dan ons zenuwachtig maken voor een trouwerij, onze trouwerij, is niet anders.

Ik volgde een poosje op fb wat 'Ik ga trouwen" pagina's en daar werd ik wel zenuwachtig van.
Je kan je inderdaad druk maken of oom Jaap in een glitterpak komt of tante Truus in een witte jurk en of iedereen wel in de juiste kleur paars komt.
Holy cow.
En twee jaar voor de datum huilen omdat je visagiste niet reageert of ze over twee jaar wel kan.
OH MAAI GUT.
Wel erg grappig maar wat sneu dat je drie jaar van je leven in de stress zit voor die ene dag.
Ik heb dan ook heel snel de pagina weer verlaten want ik werd er nogal rebels van.

Over een paar weekjes zal ik hier de foto's posten en het verhaal over het kort knippen van de trouwjurk toe lichten.
Tot zover het tipje van die sluier.

Nu maar even de stad in voor een dikke panty, want ik ga dus niet verkleumen, weer of geen weer.

Ik ben er klaar voor, let the sun shine!!

Please????

Hoe ouder hoe gekker

Het is voorjaar, blaadjes komen aan de bomen, bloemen gaan vrolijk bloeien, zonnetje erbij.

En ik ook.

Ieder jaar in April voelt het of ik net als de bomen, nieuw blad krijg.

In de winter ben ik net een bladloos kaal, koud, droef en naargeestig boompje zonder kleur.

En dan ga je weer naar buiten, krijg je zin aan allemaal leuke dingen.

En de hele wereld lijkt mooier.

Zit ik gisteren ff wat blogjes door te lezen, want ook dat is weer leuk! Kom ik bij mijn favoriete blogster een linkje tegen met de meest waanzinnig leuke jurken en accessoires.

In tien jaar heb ik nauwelijks omgekeken naar nieuwe kleren, een oude spijkerbroek en trui werkt prima en voor die enkel keer dat we 'op sjiieek' moeten, kom ik genoeg leuks tegen in de kringloop. Wat ik meestal ook zelf weer verkoop op de markt. Als je dat al jaren zo doet dan kijk je eigenlijk niet meer naar nieuw (duur of goedkope rommel).

Maar gisteren dus, terwijl ik in de aanloop naar onze trouwerij een beetje op hol begin te slaan, werd ik helemaal gek! Op een bepaald moment had ik voor 300 euro in mijn winkelmandje.

En dan allemaal dingen die ik of al heb, of maar 1x ga dragen, of altijd al heb willen hebben maar nooit ga dragen.. Nu zijn 5 paar schoenen in dezelfde kleur helemaal geen overbodige luxe, staat hartstikke gezellig in het overvolle schoenenrek, en bijpassend tasje dat is een must-have, ook al heb je al twee maar die zijn niet matching dus die tas die moet, en dan ook die schoenen natuurlijk.

Die ketting, ok die kan weg, voor 1 foto een ketting van 54 euro en de bijpassende speld van 40  is wat overdreven.

Nu was ik zelf een petticoat aan het naaien met prachtig kant, maar ja, dan zie je er een die al klaar is en de goede kleur heeft, zelfde kleur als de schoenen en de tas, en de zonnebril en de belachelijke ring. Dan heb je geen keus he! Dan moet dat in het winkelmandje.

En dan komt het moment van afrekenen.

123, ogen dicht..

klik.

En aangezien we geen ringen zouden uitwisselen, bracht die achterlijke ring, hij is echt belachelijk, me op een idee.

Als aanstaande man nu ook een achterlijke ring omdoet met iets wat hij leuk vindt, dan hebben we toch een ring om te wisselen en gaat dat ding daarna gewoon in een bakje en vissen we t er wel een keer weer uit als er een gelegenheid is.

En You Won't Believe What Happened Next!

See for yourself and eat your heart out

En zo zat ik vannacht om 01.00 te mailen met een ontzettend leuk mens die binnen 2 minuten antwoord gaf op mijn vragen.

Normaal gesproken voelt geld uitgeven aan spullen die ik niet van plan ben om weer te verkopen, als een pijnlijke aangelegenheid en denk ik wel dertig keer na voor ik iets koop wat ik niet nodig heb.

Als iets stukgaat, repareer ik het of kijk in de kringloop voor een vervanging voor een paar dubbeltjes.

En nu heb ik zomaar heel veel geld uitgegeven aan allemaal dingen waar ik me buitengewoon blij over voel.

Komt dat door de lente of zijn dat verlate puberteit- of midlifecrisis- of trouwhormonen?

Ik lijk wel gek en herken mezelf niet meer.

Spring is in the air!

(maakt luchtsprongetje)

The Beach Boys - Wouldn't It Be Nice

Degene die een persoonlijke uitnodiging heeft gekregen voor ons trouwfeest, vindt de tekst van de Beach Boys terug op de kaart.

Waarom?

Surfmuziek is leuk, vrolijk en ik, wij, worden er erg blij van.

Toen we nog maar pas verliefd waren en msn nog bestond... deden we wat alle verliefde pubers doen.
Ook al zijn deze verliefde pubers dik in de veertig..
We stuurden favoriete liedjes naar elkaar.
En laat dit nu het meest favoriete liedje zijn. Met een boodschap.

In dezelfde tijd was voor de driehondvijfennegenste keer 50 first dates op tv, waar ik nog steeds vreselijk om kan lachen en je dit nummer continu voorbij hoort komen.

En eerlijk is eerlijk, elke dag met mijn droomprins zonder wit paard voelt als een eerste date.

Daarom.

Wouldn't it be nice!

De voorbereidingen vorderen, de trouwdag komt dichterbij en wij hebben er zin aan!